Stromen

in evenwicht

Daar kan geen consult tegen op

Als mensen komen voor een energiemeting gaat het gesprek vaak ook over de verhalen die de oorzaak zijn van waarom je energieverspreiding zich zus of zo gedraagt. 

Terugrijdend van consullten mijmer ik dan onderweg in de auto nog wat na. En zoveel verhalen zijn herkenbaar.
Neem die van over het niet goed bij je gevoel kunnen komen.
Vaak een resultaat van een te grote rol van de ratio. De ratio die we hard nodig hebben hier op aarde om veilig - en verstandig - te leven en keuzes te maken. Je over een teleurstelling heen te tillen door zijn geweldig vermogen om te relativeren.
Maar ook de ratio die zich als een ongewenste gast wringt tussen jouw overwegingen om iets te doen, te laten of te kiezen voor iets wat heel fijn voelt. Je hóórt hem zeggen: "doe maar niet, want je weet nooit hoe het loopt". En als dingen niet lopen zoals je het liefst zou willen, dan wordt de ratio koning.

Zo kon ik al maanden slechter bij mijn hart komen. Alsof er een ratiovlies omheen zat die belette dat ik ongebreideld kon genieten, dichterbij mijn gevoel kon komen. Muziek kwam 95% binnen, het crocusje dat open ging beroerde mijn gevoel voor 95%. Maar nèt niet die 100%. De korte meditatie oefening elke morgen mocht niet baten. Zelfs alle engelen en gidsen brachten me geen antwoord.

Ik zat er niet echt mee, maar het hinderde me wel op de een of andere manier. Dat je niet ten volle voor de 100% het leven "beleeft" en dat je weet dat het ook anders kan zijn.

Totdat er vorige week iemand in de vorm van een grapje iets heel lief kleins tegen me zei. Een soort wens is de vader van de gedachte. Onuitvoerbaar, maar het raakte me dwars door dat vlies heen. Kwam binnen als een wagonlading avond-openhaard-vuur warmte. Het gaf me een boost energie en ik voelde weer waar een hart voor is: liefde, verdriet, pijn, compassie. Alles buitelde over elkaar heen.
Zo sterk kan dus een kleine warmbedoelde opmerking zijn en van zo'n betekenis kan het worden. 

fire-550pxNet hoorde ik op de radio Meatloaf zingen: "I'd do anything for love (but I won't do that)" en voor ik het wist stroomden de klanken van mijn favoriete zanger recht mijn hart in en voelde ik scherp als een mes weer die mengeling van passie, geluk en tragiek waar hij zo sterk in is ook in zijn dagelijkse leven. Het volume heb ik opengedraaid, meegebruld en gedanst midden in de kamer.
Hij doet het weer, dat gevoelshart van me.

Het was de kracht van de kleine woorden van een medemens, op de juiste plaats op het juiste moment.
Dat valt niet te plannen.

Daar kan geen consult tegen op.

FacebookLikeBox